The D(e)aries: บันทึกขยะประจำวันและเวลาที่มันย่อยสลาย
The D(e)aries: บันทึกขยะประจำวันและเวลาที่มันย่อยสลาย
จุดเริ่มต้นของผลงาน “The D(e)aries: บันทึกขยะประจำวันและเวลาที่มันย่อยสลาย” เกิดขึ้นจากการตระหนักถึงพฤติกรรมการบริโภคที่เปลี่ยนแปลงไปของตัวศิลปินในช่วงเวลาของ
การระบาดของเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) ด้วยความจำเป็นในการใช้บริการสั่งซื้อและ
จัดส่งอาหาร เครื่องอุปโภคบริโภค และสินค้าออนไลน์ที่เพิ่มมากขึ้น ซึ่งก่อให้เกิดพลาสติกและกล่อง
ลังจำนวนมาก ที่ลงเอยเป็นขยะเรียงรายในบ้านของตน ทำให้ศิลปินเล็งเห็นถึงวิถีชีวิตที่เปลี่ยนไป
อย่างชัดเจนจากการล็อคดาวน์ และเริ่มให้ความสนใจกับศึกษาปัญหาการจัดการขยะ
โครงการ The D(e)aries จึงได้ถือกำเนิดขึ้น จากการเป็นบันทึกประจำวันของจำนวนขยะที่เกิดขึ้น
จากการอุปโภคบริโภคส่วนตัวของศิลปินเอง จนพัฒนาไปสู่การคัดแยกประเภทขยะและการศึกษา
วิธีการกำจัดขยะที่เหมาะสมกระทั่งการพิจารณาถึงระยะเวลาอันยาวนานหลายปีที่ใช้ในการย่อยสลาย
ขยะที่เกิดขึ้นเพียงวันเดียวเหล่านี้
นำเสนอผ่านศิลปะจัดวางเชิงมีส่วนร่วม ศิลปินพยายามสร้างผลงานนี้ขึ้นโดยผลิตขยะใหม่ให้น้อย
ที่สุดเท่าที่จะทำได้ โดยเลือกที่จะบอกเล่าบันทึกของขยะในชีวิตประจำวัน ด้วยการพิมพ์ภาพขยะจาก
เทคนิค cyannotypซึ่งอาศัยเพียงรังสีอัลตราไวโอเลตที่มีอยู่ตามแสงแดดธรรมชาติในการพิมพ์
ภาพประกอบกับการทดลองจัดวางอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ที่สร้างขึ้นจากวงจรไฟฟ้าอย่างง่าย
ผ่านการพัฒนาโครงการ ศิลปินได้สั่งสมความรู้และความเข้าใจเกี่ยวกับการจัดการปัญหาอันเนื่อง
จากขยะและมุ่งหวังจะชักชวนให้ผู้เข้าชมได้เข้าถึงองค์ความรู้เดียวกันผ่านการมีส่วนร่วมในการเข้าชมโครงการศิลปะนี้
The D(e)aries: Artist’s Diary of Trash and Decomposition
“The D(e)aries: Artist’s Diary of Trash and Decomposition” originated from the artist’s awareness of her transforming consumer behavior induced by the situation of Coronavirus outbreak (COVID-19). The increasing necessity to order a delivery service of food and goods, as well as online products, resulted in plastic and paper packages that trashed her house, made the artist conscious of the lockdown’s impact on her way of living, and started to invest her enthusiasm in researching waste management.
Thus began the D(e)aries project. Started as a daily quantity collection of the artist’s personal waste production, which soon developed into segregation and study of proper elimination. It ultimately contemplates the amount of years taken for these single day waste to be decomposed completely.
Presenting the art through interactive installation, the artist cautiously tried not to generate excessive waste from the project. Decided to print her daily trash with a cyanotype photographic process which requires solely the natural ultraviolet light to produce a print, she experimentally integrated the photographic images of the waste with an electronic installation built from an uncomplicated circuit.
Through working on the project, the artist has accumulated knowledge and understanding of issue management regarding waste. She aims and invites the audience to achieve the equivalent experience via learning and participating with the installations.
Comments